زندگینامه دکتر عبدالرحمن نجل رحیم
دکتر عبدالرحمن نجل رحیم در ششم بهمن ۱۳۲۵ در محله سید ابوالقاسم رشت به دنیا آمد.
دوره ابتدایی را در خرداد ۱۳۲۸ و سیکل اول متوسطه را در دبیرستان ابوعلی سینا و سیکل دوم را در دبیرستان رضا شاه سابق رشت به پایان رساند و در خرداد ۱۳۴۴ دیپلم گرفت.
دوران کودکی و نوجوانی او در تنهایی و خلوت گذشت و این فرصتی بود برای مطالعه تخیل و پروراندن اندیشه و احساس و علاقمندی به هنر و ادبیات. علت علاقه به پزشکی و ادامه تحصیل و اخذ دیپلم در رشته تجربی، نقص و عقب ماندگی رشدی شدید خواهرش (هما) بوده است.
عکس ششم ابتدایی
او در مهر ماه ۱۳۴۴ در دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق) مشغول تحصیل در رشته پزشکی شد. در طول تحصیل پزشکی در سال های اولیه بیش از همه روانشناسی و ساختار و نحوه کارکرد سلسله اعصاب توجهش را جلب کرد.
در هنگام تحصیل در طب علا قه اش به ادبیات و شعر و هنرهای تجسمی به ویژه سینما ادامه داشت و گاهی مطالبی نیز در این خصوص می نوشت، و با دوربین هشت میلیمتری فیلم می گرفت و گاه عکاسی می کرد، ولی با این احوال به تحصیل طب ادامه داد ودر سال ۱۳۵۲ فارغ التحصیل شد و رساله دکتری خود را در باره فیزیولوأی خواب نوشت.
پس از پایان دوره طب عمومی و انجام خدمت نظام وظیفه در مهر ماه ۱۳۵۴ در بخش مغز و اعصاب مرکز پزشکی رضا پهلوی (شهدا تجریش فعلی) مشغول تحصیل در رشته مغز و اعصاب (نورولوژی) شد.
در این دوران در ارتباط علمی با دانشگاه جانز هاپکینز در آمریکا با نورولوژیستی شیلایی الاصل به نام پروفسور ” اسکار مارین” آشنا شد. این دوستی پس از رفتن دکتر نجل رحیم برای طی کردن دوره ای شش ماهه برای آموزش در زمینه سی تی اسکن (برش نگاری کامپیوتری ) مغزی در هاپکینزبیشتر شد . دکتر اسکار مارین علاوه بر این که نورولوژیستی برجسته بود، اهل هنر و موسیقی دان بود و در زمینه زبان پریشی و موسیقی در مغزپژوهش می کرد. دکتر مارین سخاوتمندانه تمامی امکانات بخش نورولوژی تحت ریاست خود در بیمارستان شهر بالتیمور را در اختیار دکترنجل رحیم گذاشت تا او در مدت اقامت خود به طور پاره وقت در زمینه آسیب شناسی مغز به مطالعه بپردازد.
او پس از بازگشت از این سفر پایان نامه تخصصی خود را با عنوان ” نظر گاهی در مورد توموگرافی کامپیوتری مغز و کاربرد آن ” به پایان رساند. شرح ارتباط دکتر نجل رحیم با پروفسور اسکار مارین در ویژه نامه مجله معروف به تاریخ آمده است.
عکس یادگاری خانواده گی دکتر نجل رحیم با پروفسور دکتر اسکار مارین در بالتیمور امریکا که در مجله نورولوژی شناختی رفتاری شماره ویژه سپتامبر ۲۰۱۵ چاپ شده است.
در سال ۱۳۶۱ کتابی به نام “برش نگاری مغز انقلابی در پرتونگاری” و در سال ۱۳۶۲ کتاب دیگری به نام “نکات اساسی در الکتروانسفالوگرافی” را منتشر کرد، که اولین کتاب ها به زبان فارسی در این زمینه بوده اند. که البته سخت مورد توجه دانشجویان پزشکی و متخصصین قرار گرفت. استادیاری دانشگاه ، اداره بخش سی تی اسکن بیمارستان شهدا که اولین بخش سی تی اسکن مغز در ایران بوده و دایر کردن مطب خصوصی، از جمله فعالیت های این سال های او است. اما در این دوران نیز همچنان علاقه به هنر، به ویژه سینما، ادبیات و حساسیت نسبت به تحولات فرهنگی اجتماعی ادامه داده است.
اوبه روی این نظر پامی فشرد که از طریق انطباق کارکرد مغز در سلامت و بیماری با تغییرات رفتار و شناخت می شود راهی به سوی فهم اسرار پنهان ذهن انسان و چگونگی تحولات فرهنگی اجتماعی یافت.
علاقه به تعمیق دانش در باره نحوه کار مغز در شکل دهی رفتار و شناخت انسان که می تواند سنگ بنای شناخت تحولات اجتماعی فرهنگی جوامع باشد، موجب شد تا اودر تابستان ۶۲ ایران را ترک کند و به عشق ادامه کار تحقیقاتی، خود را به انگلستان برساند.
در آن زمان تحول جدید در این زمینه توسعه روش های تشخیص و اندازه گیری پیام های شیمیایی در ارتباطات بین نورونی نواحی مختلف مغزبود که او در انستیتوی روان پزشکی لندن در یک دوره یکساله ام. اس. سی ، آموخت.
این روش تحولات ارتباطات بین نورون های مغزی را قبل از آسیب آشکار در بافت مغزی نشان می داد. پس از پایان این دوره، او کارهای تحقیقاتی خود را ابتدا با آزمایشگاه “دیوید بوون” در انستیتوی نورولوژی لندن بر روی نقشه تغییرات بیوشیمیایی در ارتباطات بین نورونی مناطق مختلف مغز موش آزمایشگاهی در سنین مختلف وهمچنین مغز انسان هایی که به علت بیماری هایی چون آلزایمر، پارکینسون و افسردگی فوت کرده بودند پیگیری کرد که حاصل آن به صورت هشت مقاله تحقیقی در مجلات معتبر بین المللی انگلیسی زبان چاپ شده است. در این سال ها روش جدیدی ابداع شده بود که با آن می شد نقشه بیان ژنتیکی مولکول های مهم و اختصاصی در فعالیت نورون ها در مناطق مختلف مغزی را اندازه گیری کرد. او از این فرصت استفاده کرد
پروفسور دیوید بوون سرپرست اولین پروژه پژوهشی دکتر نجل رحیم در باره بیماری های نورولوژیک وابسته به سن. الزایمر، پارکینسون و افسردگی . عکس دستجمعی با همکاران آزمایشگاه در جشن سال نو مسیحی.
در فاصله سال های ۶۷ تا ۶۹ در آزمایشگاه ” کارل پیرسون” در دانشکده پزشکی سنت مری لندن و از سال ۷۰ تا ۷۱ در دانشگاه شفیلد انگلستان در زمینه چگونگی فعال شدن ژن های نورون های مغزموش آزمایشگاهی سالم و مبتلا به عارضه مغزی و همچنین در مغز انسان هایی که در اثر بیماری آلزایمر فوت کرده بودند ادامه داد که حاصل این فعالیت ۱۱ مقاله تحقیقی معتبر در مجلات بین المللی است.
در سال ۷۱ دکتر نجل رحیم موفق به اخذ دانشنامه دکتری دیگری در زمینه نورساینس (عصب پژوهی) از دانشگاه شفیلد انگلستان شد.
پروفسور کارل پیرسون که پس از پروفسور دیوید بوون استاد راهنمای دکتر نجل رحیم در امر مغز پژوهی بوده است. او یکی از پیشگامان پژوهش در بیماری الزایمر بود
روز اعطای پی اچ دی به دکتر نجل رحیم همراه با استاد راهنما پروفسور کارل پیرسون در دانشگاه شفیلد انگلستان
از سال ۷۱ در کالج کینگز دانشگاه لندن در ضمن ادامه کارهای تحقیقاتی به عنوان استادیار دوره فوق لیسانس پیری شناسی با رویکرد “میان رشته ای” به تدریس تحولات بیولوژیکی مغز و ارتباط آن با قوه شناخت و رفتار در بیماری های وابسته به سن چون آلزایمر و پارکینسون پرداخت. دو مقاله تحقیقی اش در این دوره در مجلات معتبر بین المللی انگلیسی زبان به چاپ رسید.در این دوران نیز او با بضاعت علمی جدیدی که در باره نحوه کار مغز پیدا کرده بود، سعی می کرد تا با مطبوعات فارسی زبان خارج و داخل ایران ارتباط داشته باشد و مطالبی در پیوند این دانش با تحولات ادبی ـ هنری و فرهنگی بنویسد. از جمله آن ها چند مقاله در مجله آدینه و جامعه سالم در ایران بود.
برگشت به ایران در سال ۷۴ مصادف با جمع بندی جدیدی است از فعالیت گذشته و تعیین جهت برای آینده.
بدین علت پس ار بازگشت به ایران، طرح “سمینارهای ادواری نوروساینس (اعصاب پژوهی ) را با دوستان علاقمندی که در این زمینه کارهایی انجام داده بودند در میان گذاشت و از مهر ماه ۱۳۷۴ این سمینارها هر دو هفته یک بار در سالن کنفرانس بیمارستان شهدا-ـ تجریش تشکیل شد، که هم اکنون نیز به صورت ماهی یک بارادامه دارد.
دکتر نجل رحیم در حال برگزاری یکی از سمینارهای مغز پژوهی پدیداری اجتماعی در بیمارستان ایرانمهر
دکنر نجل رحیم در این سال ها علاوه برفعالیت در زمینه درمان بیماران نورولوژیک در بیمارستان دولتی و خصوصی و بیمارستان دانشگاهی (بیمارستان شهدا- تجریش)، به تدریس و تحقیق و شرکت در کنفرانس های علمی خارجی و داخلی در زمینه نورولوژی و مغز پژوهی (نورو ساینس)، کتاب های جهان در مغز،.جرعه ای از جام وجود را تالیف و کتاب های مغز و ذهن، را به تنهایی و خاستگاه آگاهی در فروپاشی مغز دو جایگاهی و شکل گیری حافظه را به صورت گروهی با خسرو پارسا و…دیگران، طبیعت و قاعده را با بابک احمدی و آینه ها در مغز را با زهرا مرادی و نظریه های آگاهی را با سعید صباغی پور ترجمه کرده است. و مقالات زیادی در مجلات تخصصی و هم چنین در حوزه فرهنگی اجتماعی به زبان فارسی چاپ کرده است. در این سال ها دکتر نجل رحیم در اندیشه یافتن پیوند بین علوم طبیعی و علوم انسانی و به عبارتی رابطه تن، مغزـ-ذهن از یک طرف و فرهنگ، از جمله هنر و ادبیات از سوی دیگر هم چنان دغدغه پژوهشی و علمی ـ-فرهنگی ، دکتر نجل رحیم است، که آن در بررسی های علمی و نوشتاری و هم چنین در
تجربیات گزارشات تصویری و فیلم های مستند در تعقیب بیماران نورولوژیک نشان داده است. و تلاش برای تاسیس موسسه ای پژوهشی علمی به نام Brain-Screen در همین راستا بوده است. و از چند سال پیش ستونی هفتگی در روزنامه شرق به نام مغز اجتماعی را می نویسد که تاکنون به بالای ۱۶۴ مقاله رسیده است.
او در ضمن پیگیری در این زمینه تا کنون به این تنیجه رسیده است، با این وجود که بدون در نظر گرفتن نحوه کار تن و مغز نمی توان به برداشت درستی در باره چگونگی فعالیت ذهن و روان در جامعه ها و فرهنگ ها در طول تاریخ زندگی انسان رسید، در عین حال تنها با بررسی کار تن و مغز به طور جداگانه و بدون در نظر گرفتن نحوه کار آن ها در جمع و در ارتباط و پیوند اجتماعی نمی توان به جزئیات و پیچیده گی این مهم پی برد. بنا براین نظر، روش های تحقیق در مغز پژوهی (نوروساینس) و عصب شناسی (نورولوژی) می بایست به سوی بررسی کار تن و مغز در شرایط واقعی اجتماعی میل کند. بر این اساس بود که از چندین سال پیش اسم سمینارهای ادواری در بیمارستان شهدا-تجریش به سمینارهای عصب پژوهی اجتماعی تغییر نام پیدا کرده است.
از طرف دیگر بنظر او نگاه پدیدار شناسانه اول شخص در کارکرد تن و مغز (نوروفنومنولوژی) و بررسی بینا سوژه ای پدپده های نورولوژیک، برای گسترش مغز پژوهی همه جانبه اجتماعی مهم است.