من متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) و مغز پژوه هستم ولی به مستند سازی علاقه دارم.

تا سن پانزده سالگی اجازه نداشتم سینما بروم، بعد از آن سینما در زمره مهمترین  امور زندگی من شد. دانشجوی پزشکی بودم که با دوربین سوپر هشت شروع به تمرین کردم و مونتاژ فیلم  سرگرمی دوران فراغت من  شد. در این اوان با تجربیات جمع «سینمای آزاد» ی ها نیز آشنا شدم. مدت ها فیلم دیدم ولی دست به دوربین نبردم تا این که پس از سال ها تخصص در امور مغز با دوربین دیژیتال آشنا شدم و فکر کردم بعضی از زوایای کار مغز و آسیب های آن  را می توان از طریق فیلم مستند نشان داد. همکاران من اعتقادی به آن نداشتند، اما دوست عزیزم فرشاد فدائیان مشوق من بود.چند فیلم مستند نورولوژیک ساختم. جدیدا فهمیدم که تاریخ سینمای مستند بعد از اختراع برادران لومیر با کارهای نورولوژیست اهل رومانی به نام گیورگه مارینسکو در سال  های ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۱ آغاز شده  که سه فیلم از بیماران خود ساخته است. حالا من خودم را ادامه دهنده این راه می بینم.